əlbət

<ər.>

1. Bax əlbəttə. Əlbət gələcəkdir. Dünyaya gələn əlbət gedər. – Demək olmaz dirilər tək yatıb, əlbət duracaq; Ölülər yatmağıdır, yox buna payan, ölüb. . . ə! M. Ə. S.. Əlbət ki – təbii ki, şübhəsiz. Əlbət ki, on il bundan qabaq belə proyekt mühüm idi. M. C..

2. ara s. Yəqin (ki), görünür (ki). Əlbət, bunda bir sirr var. – Dərvişəm, kəşkülüm var; Hər güldən beş gülüm var; Gəlmişəm mən qapına; Əlbət, bir müşkülüm var. (Bayatı). <Səlimə:> Əlbət, odunu satılmır nədi, kəsdirib bazarı ac-susuz. Ə. H.. Sevgisiz, yoldaşsız bir gözəl kimi; Sükuta qərq olub yaşardın, əlbət. M. D..